Deze filosoof verduurzaamt Bitcoin

Troy Cross was leraar Filosofie aan de Yale University toen hij zich begon af te vragen waarom zoveel van zijn studenten de bankenwereld in gingen. Het was 2008 en de kredietcrisis was op haar hoogtepunt. Na jaren van financieel wanbeleid, stortten wereldwijd banken in, met alle gevolgen van dien. Wat trok zijn doorgaans zo idealistische studenten alsnog naar deze sector? Het was deze vraag die hem uiteindelijk deed twijfelen aan het hele financiële systeem en in aanraking bracht met Bitcoin.

Een nieuw filosofisch vraagstuk

Troy behaalde in 2004 zijn doctoraat in de filosofie aan de Rutgers University in New Jersey en doceerde vervolgens aan Yale en Oxford, voordat hij in 2010 bij Reed College in Oregon kwam werken. Hij is een filosoof die zich richt op de grote vragen des levens - de fundamentele aard van de werkelijkheid, de wetten van de natuur en de diepere betekenis van kennis. 

Met dit perspectief sneed Troy het financiële systeem aan. Hij is in staat om de fundamentele vragen te stellen die de huidige financiële wereld vaak negeert. Troy was voornamelijk verbaasd over de impact van de FED en Wall Street op het individuele leven. “De snelheid waarmee schuld geld circuleert was voor mij ongelofelijk. Het leidde tot mijn interesse in de vraag hoe geld functioneert en waarom het systeem zo werkt als het werkt.” En nog belangrijker: welke alternatieven zijn er?

Bitcoin bezorgdheid

Na lang geïnteresseerd te zijn in goud en e-gold stuitte hij in de lente van 2011 met zijn onderzoek op Bitcoin, zo'n drie jaar na publicatie van de Bitcoin whitepaper door Satoshi Nakamato. “Een vroege adoptant? Ik dacht dat ik al laat was. Maar ik was gelijk gefascineerd door deze nieuwe vorm van geld.”

“Bitcoin is solide, elektronisch en gedisciplineerd”, vervolgt Troy. “Het tikte alle vinkjes van 'goed geld' aan.” Enthousiast begon Troy die lentedag direct met het minen. Daarnaast wilde hij als academisch onderzoeker ook al zijn vragen beantwoord krijgen, dus dook hij de Bitcoinforums in.

“In die tijd gingen veel discussies op de forums over onderwerpen die vandaag de dag duidelijk weerlegd zijn, bijvoorbeeld de ‘51%-aanval." Dit is wanneer een individu of groep 51% of meer van de hashing power van een blockchainnetwerk controleert, waardoor ze in feite het systeem kunnen manipuleren.

Andere discussies op de vroege fora hadden betrekking op onderwerpen die vandaag de dag relevanter zijn dan ooit, met als voornaamste: het energieverbruik van Bitcoin. “Ik was erg bezorgd op dit gebied”, vertelt hij. “Als Bitcoin ooit de marktkapitalisatie van goud zou benaderen, dan zou dat desastreus zijn voor het energienet. De CO2 emissies van Bitcoinmining zouden enorm zijn.” Uit bezorgdheid zette Cross zijn miningapparatuur uit en gaf hij ze weg aan een goed doel.

Energie moet niet worden verspild waar het schaars is en moet volledige worden benut waar het overtollig is.

Hernieuwde interesse

"Ik was dus geen overtuigde Bitcoiner," zegt Troy, "maar ik hield een oog op de ontwikkelingen en volgde de meeste discussies." Uiteindelijk waren het pioniers als Nic Carter en Lyn Alden die zijn enthousiasme opnieuw deden aanwakkerden.

Troy zag dat Bitcoin een unieke richting insloeg en zich verplaatste naar gebieden waar er overvloed aan energie is. "Dit zou goed zijn voor het elektriciteitsnetwerk", zegt hij. "Het is een misvatting dat energie schaars is; het is relatief schaars. Op veel plekken is energie namelijk goedkoop en overtollig. Daar kan het minen naar Bitcoin deze verspilde energie omzetten naar iets waardevols. Energie moet niet worden verspild waar het schaars is en moet volledig worden benut waar het overtollig is. "

Hier is het belangrijk om te onthouden dat bij een stabiele groei van Bitcoin’s marktkapitalisatie, miners altijd op zoek gaan naar de goedkoopste energie. In de meeste gevallen is dit overtollige energie dat niet wordt gebruikt. Denk hierbij aan methaan, zonnecellen op piekuren, hydro-energie en zelfs verwarmingen.

"Als Bitcoin opeens de marktkapitalisatie van goud zou hebben, dan zou het voor veel miners niet zoveel uitmaken dat ze goedkoper zouden kunnen minen", merkt Troy op. "Het verlies zou dan verwaarloosbaar zijn. Een stabiele groei in Bitcoin's marktkapitalisatie is dus van belang om verduurzaming te bevorderen."

Het mining evenwichtspunt

Troy begon zich uiteindelijk weer te mengen in de discussies en stuitte uiteindelijk op een belangrijk vraagstuk. Deze werd aangewakkerd door de bekende investeerder Kevin O’Leary, die suggereerde om het op te splitsen in ‘bloedbitcoins’ en ‘groene bitcoins’, ofwel vervuilende en duurzaam geminede bitcoins. Troy kon zich hier helemaal niet in vinden. “O’Leary ondermijnde hiermee de functie van Bitcoin als geld. Bovendien betekent deze splitsing dat de bitcoins die ik minede in 2011 ook bloedbitcoins waren, terwijl dat destijds bijna geen energie kostte.” 

Maar O’Leary’s suggestie raakte wel een problematisch aspect van Bitcoin aan: Bitcoin HODL'en betekent een CO2-voetafdruk hebben. Zolang je je bitcoins niet verkoopt, blijft de prijs immers hoger dan als je het wel zou verkopen. Met een plotse hoge Bitcoinprijs is er geen grote financiële prikkel om het miningproces te verduurzamen. Maar wat nou als je je bitcoins wil HODL’en en tegelijkertijd bijdragen aan de verduurzaming van Bitcoin?

Troy ging aan de slag en hij kwam met een oplossing, samen met Andrew M. Bailey. Kortgezegd: “Neem als Bitcoiner individuele verantwoordelijkheid. HODL je bitcoin en investeer tegelijk in duurzame manieren van minen.”

Bitcoin mining is een nulsomspel. De bitcoins die elke tien minuten vrijkomen met het proof-of-work systeem gaan naar één partij. De blockreward staat vast en is niet afhankelijk van het rekenvermogen in het netwerk. De rekenkracht in het netwerk heeft wel tijdelijk invloed over de kans dat een block wordt gemined. Met meer miners en dus een hogere rekenkracht in het netwerk past de moeilijkheidsgraad zich zo aan dat de blocktijd rond de tien minuten blijft. Daarmee is de verwachte uitbetaling in bitcoins dus lager bij een hogere hashrate.

“Als er meer miningcompetitie komt in de vorm van duurzaam minen, dan gaat de moeilijkheidsgraad omhoog. De energie- en hardwarekosten die nodig zijn om een bepaalde hoeveelheid bitcoin te minen, stijgen dan en de stimulans om te minen neemt af, en dus ook de uitstoot van mining.”

“Door tegelijk je bitcoins the HODL’en én te investeren in duurzaam minen in verhouding tot je Bitcoinbezit, zal er geen prikkel zijn om Bitcoin op een koolstofintensieve manier te minen’, aldus Troy.“Het doel is om een evenwichtspunt te bereiken waarbij de waarde die koolstofintensieve miners verkrijgen doordat je je bitcoins HODL't, wordt weggenomen door de extra kosten die deze miner moet maken doordat je bijdraagt aan de moeilijkheidsgraad per block met duurzame mininginvesteringen. Met deze balans, kunnen we Bitcoinmining op de lange termijn verduurzamen.”

Een manier waarop je duurzaam kan investeren in Bitcoinmining is via de PEGA Pool.

Van filosoof naar Bitcoinfilosoof

Troy's antwoord op het energiedebat rondom Bitcoin sloeg enorm aan en hij kreeg al snel veel aandacht van zowel de academische wereld als de Bitcoingemeenschap. Hij deelt nu dagelijks zijn filosofische inzichten op Twitter voor zijn trouwe aanhang van zo'n 30.000 volgers.

Maar met zijn groeiende populariteit ontstaat er een nieuw dilemma voor de filosoof. "Ik zit momenteel in een spagaat tussen mijn werk als hoogleraar aan Reed College en mijn actieve betrokkenheid bij de Bitcoingemeenschap", vertelt Troy. "Ik vrees dat ik binnenkort moet kiezen waar ik me op ga focussen. Reed College is een fantastische school, mijn collega's zijn geweldig en hebben me geholpen bij tal van vraagstukken. Maar Bitcoin is zo belangrijk en uniek. Het is een voorrecht om hier zo nauw bij betrokken te zijn, een once-in-a-lifetime experience."